16: Laatste dagje...

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan. Het is onze laatste dag hier in het heerlijke Taiwan. Vanochtend staat een bezoek aan Cathwel op het programma, het tehuis waar onze beide kinderen de eerste maanden van hun leven hebben doorgebracht. We gaan ze hopelijk blij maken met de donaties van de flessenactie van Siri en ook nog een donatie uit naam van ons zelf. Siri heeft 400,- euro opgehaald voor de babies, en van onze eigen donatie gaat 200,- naar het project Therapie en 200,- naar project Birthmothers. Therapie is een project waar kinderen met een geestelijke of een lichamelijke beperking ondersteund en begeleid worden. Het project Birthmothers begeleidt de moeders d.m.v. onder andere workshops waardoor ze betere kansen hebben op de arbeidsmarkt en hun leven weer op de rit kunnen krijgen.

Henry stond mooi om 10 uur weer op stoep om ons op te pikken en naar Cathwel te brengen. Daar aangekomen werden we door Grace en Jean verwelkomd. We kregen kadootjes aangeboden, een mooie set van 4 theekoppen, 2 dvd's over de projecthulp en de kids kregen ieder een mooie chinees versierde USB-stick. Daarna was het onze beurt om de cheques te overhandigen. Er werd er nog iemand bij gehaald die over de projecthulp gaat. Eerst mocht Siri haar cheque overhandigen, waarbij we verteld hebben over de manier waarop ze het geld ingezameld had. Daarna hebben wij onze cheques overhandigd. Uit de reacties konden we opmaken dat ze erg blij waren met de donaties, en dat het erg goed terecht is gekomen! Namens het personeel en de kinderen van Cathwel, iedereen heel hartelijk bedankt voor de bijdrage, klein of groot!

Daarna was het tijd om nog even bij de babietjes te gaan kijken. Die kleine wurmpjes lagen net allemaal lekker te slapen dus we moesten heel stil zijn. daarna zijn we een verdieping hoger gegaan om bij de iets grotere wurmpjes te gaan kijken, kindjes van zo'n 1,5 a 2 jaar oud. Die waren net lekker aan het spelen, zo'n stuk of 10. We zijn met z'n vieren lekker op grond er bij gaan zitten om met ze te spelen. De meesten hadden een geestelijke beperking, een paar kindjes met Downsyndroom... Maar zo lief en aanhankelijk. Ze kwamen handjes geven en high fives. Ze kwamen ook gewoon lekker op schoot zitten. Het greep me echt naar de keel... Ik zat verschrikkelijk moeite te doen om de tranen niet te laten stromen. Wat hebben wij dan geluk dat onze beide kindjes gezond zijn... Er liep een Nederlands meisje bij Cathwel rond, Demi Herder. Zij is zelf ook geadopteerd uit Taiwan en is nu dus terug om daar stage/vrijwilligerswerk te doen. Ik had bij het aanmelden van mijn weblog haar log en foto's al voorbij zien komen maar ik wist niet dat zij bij Cathwel verbleef. 

Toen was het tijd om afscheid te nemen, Henry stond voor de deur van het tehuis al te wachten. Aan het einde van de straat zat een autodealer die ook supercars buiten had staan. Henry stopte even zodat wij even konden kijken. Er stonden Lamborghini's, Ferrari's, een McLaren, een hele dikke Rolls Royce, een vette Bentley en een Fiat Punto van 20 jaar oud.... Die laatste stond er niet hoor, die staat thuis bij mij voor de deur. Het opperhoofd van het autobedrijf deed niet moeilijk en we konden gewoon ongegeneerd rondkijken en foto's maken. Zo had Mika toch nog z'n foto's met de auto's. Henry heeft ons weer netjes bij het hotel afgezet. 

Even later zijn we met de metro vertrokken naar de mooiste dierentuin die ik ooit heb gezien, de Taipei Zoo. We zijn er de voorgaande keren ook al geweest maar het blijft een prachtige belevenis. De mooiste dierentuin? Jazeker, de mooiste dierentuin. Alles is zo mooi ruim opgezet, de dierenverblijven zijn prachtig en het hele park is brandschoon, om door een ringetje te halen. En ook met dieren de we in Burger's Zoo niet eens hebben zoals Koala's en Panda's. De prijs? Wij waren met z'n vieren omgerekend 7,20 euro kwijt, en ik heb net op de site van Burgers gekeken....daar zou ik 90,- euro kwijt geweest zijn. Er gaat ergens iets fout bij ons in Nederland... 

Wat ook zo mooi is, ze hebben daar in de dierentuin, dus binnen de hekken, ook gewoon een McDonalds. Het was net lunchtijd dus ach...waarom ook niet. Dus bestelden we 2 grote  Supreme Mushroom Angus Beef burger menu's, een grote Supreme Angus Beef burger menu en een losse Big Mac. Een hele tafel vol. In Nederland kost me dat zo'n 35 euro, hier was ik net 15,- euro kwijt... Inclusief een shitload aan ketchup en mayo, die hoef je niet te af te rekenen hier, ies graties...

We hebben lekker door de dierentuin gewandeld en wat beestjes bekeken, en gelukkig...het bleef redelijk droog. Nog snel fff wat knuffels en andere souveniertjes gekocht en hop...met de metro weer terug. We wilden snel nog even naar de Taipei Metro City Mall, naar de Nike Store om een paar T-shirtjes te scoren. En nou we er toch zijn....jawel hoor.... gelijk maar even gegeten. Voor de mensen die denken dat wij alleen maar gegeten hebben hier... da's niet zo... Ik geef toe, wel heel vaak maar ja...Taiwanezen eten nou eenmaal de hele dag door en ik ben te gast hier dus ik pas me graag aan...

Inmiddels hebben we de koffers ook weer ingepakt, want morgen gaan we weer met frisse tegenzin naar huis. Ik denk dat we toch maar op zoek moeten naar een huisje hier, de kindertjes wilden ook graag blijven... :-)

Dit was de laatste berichtgeving vanaf Taiwanees grondgebied, ik geef nog een laatste update als we weer thuis zijn.

Voor straks, slaap lekker.... Zai Jìan (tot ziens) Taiwan, ik ga je weer zó verschrikkelijk missen.... Over and out...

Marco