12: Over Treinstations (2) en Verjaardagstaart

Lang zal ze leven...lang zal ze leven...lang zal ze leven in de gloria! Dochterlief is vandaag jarig en werd vanochtend wakker in een door ons met slingers versierde hotelkamer. We hadden helaas niet echt lang de tijd om ze te laten hangen, om half acht moesten we aan het ontbijt want om half negen werden we opgehaald door een taxi die ons naar het station zou brengen. Het ontbijt viel wat tegen, het was eigenlijk alleen op de Chinese/Taiwanese toeristen gericht. Nadat we toch iets genuttigd hadden hebben we de kamer voor de laatste keer geïnspecteerd en hebben we ons in de lobby gesetteld. Ik werd weer aangesproken door de enige enigszins Engels sprekende receptiedame. "Goodmorning sir, how are you today?". Ze vond het leuk om het engels te oefenen en ik was dus het slachtoffer aangezien wij de enige westerlingen waren in een hotel gevuld met Chinezen/Taiwanezen... Er vertrokken meerdere toeristen dus er stopten meerdere taxi's bij het hotel. Plots stopte er een yellowcab voor het hotel en een druk gebarende Taiwanees stapte uit.... "Four?....Station?"... Dat kon niet missen, dat was de taxi die Henry voor ons geregeld had. Hij loodste ons handig door het drukke verkeer in Hualien en zette ons binnen no time af voor het station. Het was me opgevallen dat hij de meter niet aan had gezet, en toen ik op de plaats van bestemming de portemonnee trok om af te rekenen werd dat meteen met wederom drukke gebaren weggewuifd. Henry had de kosten blijkbaar al geregeld met hem. Ik heb 'm alsnog wat in de handen gedrukt en met een brede glimlach en een ferme handdruk werden we uitgezwaaid door taximan. En zo stonden we voor de tweede keer deze reis op een treinstation...

De trein in Taiwan.....als ik een kleine tip mag geven.... Dames en heren van de NS, kom eens hier kijken. Op het station in Hualien stond alles perfect tot in de puntjes aangegeven qua perron, vertrektijd enz. Je koopt niet zomaar een kaartje, nee...je reserveert van tevoren een zitplaats in de trein. Wij zaten in wagon 5, stoel 18, 20, 41 en 43, twee aan twee. Je gaat op het perron dus bij bordje nummer 5 staan en de trein stopt precies op de juiste plek. Dat was al top! De trein zou om 09.10u aankomen en om 09.15 weer vertrekken naar het volgende station. En ja hoor....09.10 sharp stopte de trein voor onze neus. Dan de trein zelf... bij het instappen stootte ik bijna m'n hoofd maar dat ligt aan het feit dat ik toch iets langer ben dan de gemiddelde Taiwanees. De beenruimte bij de stoelen daarentegen, daar kon je nog wel twee Taiwanezen kwijt! In onze intercity's zat ik altijd met de knieën tegen de rugleuning van de voorganger zo ongeveer maar hier... De rugleuning kun je met een knopje naar achter zetten zodat je eigenlijk kan "liggen" om fff te slapen. Wij moesten iets meer dan 3 uur in de trein zitten dus dat slapen hebben de kids dan ook gedaan. Je zit 2 aan 2 achter elkaar met een gangpad in het midden, maar met een hendel onder de stoelen kun je de complete 2-zitter 180 graden draaien zodat je een 4-zitter hebt! Geniaal! Tijdens de reis kwam er ook een keer of 5 iemand langs om afval op te halen want prullenbakjes hebben ze niet in de overigens erg schone treinen. Geen kapotte banken of stoelen,  geen graffiti of uitgeharde stukken kauwgom op de meest vervelende plekken... Tijdens de reis trok het prachtige, groene landschap als een schilderij aan ons voorbij...  Heb ik ooit een keer ergens gelezen en vond ik wel leuk om nu te gebruiken.. :-) Nee echt, het was prachtig, de 3 uurtjes waren zo verstreken. En precies volgens het spoorboekje stopte onze trein om 12.28u op het station in Taipei....

En dan sta je ineens weer in het drukke, levendige hart van Taipei. De plek waar ik nu bijna 10 jaar geleden voor het eerst kennis maakte met Taiwan. De plek waar ik toen vol verbazing alle indrukken in me opnam. Dit is inmiddels de 4e keer dat ik hier mag zijn en nog steeds...nog steeds verbaas ik me over Taiwan en de Taiwanezen. Dit is een totaal andere wereld dan dat ik gewend ben en toch voelt dit als thuis... Eigenlijk al vanaf het eerste moment dat ik hier voet aan de grond mocht zetten. Dat zelfde thuisgevoel kreeg ik vanmiddag weer toen ik mij als lange westerling tussen de door elkaar krioelende kleine Taiwaneesjes in het drukke metroverkeer begaf... In de drukke Metro Mall hebben we nog even geshopt en wat gegeten en daarna zijn we met onze vers aangeschafte Metro 5-dagen pas richting ons inmiddels 2e huis gegaan, de Howard Suites. Het zijn geen hotelkamers, het zijn een soort appartementjes met een zitgedeelte, een keukentje, 2 slaapkamers en een ruime badkamer. 

Om 17.30u hadden we beneden in de lobby afgesproken met Henry, zijn vrouw Ally en hun 3 jarige dochtertje Tong-Tong om vervolgens een hapje te gaan eten ter ere van Siri's verjaardag bij de Texas Roadhouse. Zoals de naam al verraadt is daar geen boerenkool of noedels te krijgen. Henry en Ally hadden een taart gekocht die we vervolgens bij de Texas Roadhouse na de maaltijd als toetje mochten nuttigen. Dat is in Taiwan dus heel normaal. De taarten worden daar ook verkocht in mooie chique doosjes, inclusief gebakbordjes, vorkjes en een taartschep. Gratis tip voor Nederlandse banketbakkers...De  taart werd aan tafel gebracht door zo ongeveer het voltallige personeel van de Texas Roadhouse en Siri werd uit volle borst door hen toegezongen! Na de taart was het weer tijd om terug te wandelen naar het hotel en een stukje te schrijven voor jullie...

En nu is m'n pruimenradlertje op, tijd om naar bed te gaan... jullie mogen zo aan het diner!

Smakelijk, geniet van de avond....tot morgen!

Groetjes, Marco

Ohja, bijna vergeten.....iemand die misschien de pannenzegels spaart?