10: Over Treinstations en Karaoke

Na het ontbijt vanmorgen hebben we uitgecheckt bij Caesar Park Hotel in Kenting. Na een dagje "pas op de plaats" ging de rondreis vandaag weer verder. Henry was alleen een klein half uurtje later, hij moest even met de Mercedes Vito naar de garage. Iets met knipperende lampjes op het dashboard... en hij vond het lullig om ons de bus te laten duwen. De reis ging nu richting Taitung, via smalle weggetjes door de bergen. Onderweg zijn we nog even op een paar plekken met mooie uitzichten gestopt, zoals de Mudan dam. Om 13.00u zijn we even gestopt bij de 7-Eleven om even te lunchen. Het blijft een fascinerend fenomeen...het is een soort multifunctionele supermarkt waar je van alles kunt kopen, het is een restaurant, het is een postkantoor. 

Vervolgens ging de reis weer verder naar het treinstation met het mooiste uitzicht van Taiwan, Duoliang Station. Het station is sinds 2006 niet meer in gebruik vanwege de lage reizigersaantallen, nu is het een toeristische attractie geworden. De treinen stoppen er niet meer, maar het is een prachtig gezicht als er eentje langs komt met de Pacific op de achtergrond. Zoals overal in Taiwan staan ook daar weer eetkraampjes  van waaruit de meest heerlijke geuren opstijgen. Op het moment dat wij daar lopen schalt "Ticket to the Tropics" van Gerard Joling uit de speakers, gevolgd door "Love is in your Eyes", eveneens van Joling. Ik had daar midden in Taiwan even een Mega Piraten Festijn momentje. Na ook nog even een paar loslopende kittens bewonderd te hebben zijn we weer in de auto gestapt voor het laatste stukje van deze etappe, langs de kust van de Pacific.

Een klein uurtje later zijn we aangekomen bij de eindbestemming van vandaag, het Dong Tair Spa Hotel, in Beinan Township, Taitung County. Een leuk hotel waar we 4 jaar geleden ook geweest zijn, ietwat gedateerd. Nadat we de koffers in de kamer hadden gedeponeerd zijn we naar de overkant van de weg gegaan, naar de Hot Spring baden. En zo lag de hele familie Van Poecke na 10 minuutjes heerlijk te dobberen in water van 45 graden. Enige nadeel is de rotte eierenlucht, door de zwavel in het water. Sinds we hier aangekomen zijn heb ik nog geen enkele westerse toerist gezien. En zodoende zijn wij als kaaskoppen ook deze keer weer een attractie op zich, zeker als wij 2 kindertjes bij hebben die op hen lijken... We worden weer langs alle kanten bekeken en iedereen knikt en groet. 

En dan is het tijd om te eten, hoewel....in Taiwan is het altijd tijd om te eten. In het restaurant van het hotel laten we heerlijke kip, zoetzuur varkensvlees, rundvlees, en heerlijke groenten (Dragonhair) en rijst aanrukken om de schalen vervolgens samen met Henry te legen. En voor een prijsje waar je bij ons nog niet eens net met z'n tweeën voor kunt gaan uiteten. Na het eten dachten we sneaky naar de kamer te kunnen gaan maar nee....we moeten er aan geloven. Karaoke!

In de karaoketent aan de overkant van de weg zitten ongeveer zo'n 20 taiwanezen, sommigen zitten aandachtig te luisteren naar iemand die op het podium staat te zingen, al klinkt het soms meer als een kat die met z'n pootje in de rioolput vastzit. Maar goed, dan hebben ze mij nog niet gehoord.... Als ik begin te zingen krult spontaan het behang van de muur, the Voice of Taiwan zal ik nooit worden. We dachten er gunstig vanaf te komen omdat er alleen Chinese en Japanse liedjes in het boek stonden, maar helaas....achterin stonden ook nog een hoop Engelstalige nummers... En het zijn niet de meest hippe nummers. "Leaving on a Jetplane" van John Denver, "Love me Tender" van Elvis, dat soort werk... En wie staat er ook in dat karaoke boek, met 2 nummers...? Psies, Gerard Joling! Om de Taiwanezen een beetje Hollandse cultuur bij te brengen hebben we dus "Ticket to the Tropics" ten gehore gebracht, zo vals als de neten. Gerard Joling draait zich om in z'n graf! Maar... de Taiwanezen vonden het geweldig en we kregen een luid applaus. Als we maar geen handtekeningen uit hoeven te delen morgen bij het ontbijt! Aangemoedigd door dit onverwachte succes hebben we ook nog "Top of the World" van de Carpenters en "New York, New York" van Frank Sinatra vakkundig om zeep geholpen. En dat allemaal met alleen een colaatje ...:-) 

Zo, en nu ga ik heul rap slapen, het is hier nu 01:02u .... Morgen om half 8 er weer uit.... Hopelijk niet schor van het zingen.

Trusteeeeee!

Marco